Zacznę od tego, że 14 lat temu i mnie spotkało zupełnie nowe w życiu doświadczenie – zostałam mamą. Po niespełna 7 latach od tego wydarzenia pojawiło się kolejne moje dziecko (przynajmniej ich ojciec, jako świadek porodów twierdzi, że moje – bo ja czasami powątpiewam czy na pewno 😊). To doświadczenie rodzicielstwa każdego dnia – bardzo wiele w moim życiu zmienia i codziennie uczy nowych rzeczy. Zmusza do myślenia, często rezygnacji ze „swojego”, uczy pokory, kompromisu, ale i daje ogromne pokłady wiedzy, o której nie miałam pojęcia. W porównaniu z tą wiedzą, którą zdobyłam na studiach psychologicznych, dodatkowych studiach podyplomowych, kursach doszkalających, w szkołach terapii – ta praktyczna wiedza, wynikająca z codzienności jest nieoceniona i nieskończona😊. Sądząc po przeczytanej i posiadanej ilości książek, artykułów naukowych, doniesień badawczych i  zapoznaniu się z różnymi metodami pracy – powinnam wiedzieć już prawie wszystko i znać odpowiedzi- no prawie -na każde pytanie związane z psychologią rodzicielstwa. Mam nadzieję, że nie zaskoczę nikogo – może kogoś jednak (tu muszę pozdrowić swoich Studentów 😃)–sama zresztą siebie też tym wciąż zaskakuję – ale nie znam. Trochę już wiem o procesie wychowania młodego, potem starszego człowieka, ale o całym stadzie informacji – no ni w ząb. Jakby tego było mało – moje świadome rodzicielstwo z premedytacją obnaża popełniane przez mnie błędy (jak nie ono -to po prostu moje dzieci)  i mimo posiadanej wiedzy teoretycznej, o tym jak się powinno zachować w danej sytuacji – czasami po prostu nie idzie tak jak powinno. Nierzadko już w trakcie popełniania błędu wiem, że to błąd, ale idę w to na oślep. Nie jestem wówczas dumna z siebie oczywiście, a świadomość, że rozegrałam jakąś sytuację niewłaściwie albo po prostu nie tak jakbym chciała – co oczywiście czasami mnie dobija –  to nie poddaję się i wciąż eksperymentuję z najnowszymi metodami oddziaływania rodzicielskiego.

No i właśnie o tych różnych sytuacjach z życia, widzianych z mojej perspektywy będę tu czasami pisać. Część z Was na pewno je zna – jestem przekonana. Może i Wy więc spojrzycie na siebie bardziej przychylnie kiedy zobaczcie, że nawet specjaliści w swoich dziedzinach – jak psycholog, psychoterapeuta, ale i inni, którzy, jak się zdaje wiedzą już bardzo dużo – wciąż są niedoskonali – i choć niejednokrotnie wiedzą jak – to i tak robią nie tak. Mam nadzieję, że wiedza ta przyczyni się do przychylniejszego spojrzenia Was samych na siebie jako rodziców i pobudzi do nowego spojrzenia na różne zachowania, zarówno dzieci, jak i Wasze – ich rodziców.

KMB